BK Skimo 2024

20 januari, het BK skimo (ski mountaineering) staat op de agenda, mijn hoofddoel van deze winter. Het was even spannend de dagen voor de wedstrijd, warme lucht kwam over de Zwitserse Alpen en met veel regen, regen tot op 2300m hoogte. Het parcours van de wedstrijd lag hoofdzakelijk tussen 1000 en 2000m. Gelukkig kwam de koude net op tijd terug en kregen we in de nacht van donderdag op vrijdag een pak verse sneeuw tot op 500m! De wedstrijd was gered! Chapeau voor de wedstrijdorganisatie die het parcours nog helemaal klaar kreeg op 1 dag. Het parcours was trouwens prachtig. Met de 'Dents des Midi' als decor en alles mooi wit besneeuwd.

Alle deelnemers (238) moesten zich beneden in de vallei melden en we werden met bussen naar de start in Vérossaz gebracht. Dit om het milieu vriendelijker te houden en geen 200 auto's naar een klein bergdorp omhoog te laten rijden. Om 9u30 gingen we van start, het was prachtig weer, maar wel ijzig koud. Maar na enkele minuten bergop lopen, heb je het snel warm genoeg.

We stonden met 10 Belgische vrouwen op de startlijst, waar er uiteindelijk maar 8 van zouden starten. Er zat wel stevige concurrentie tussen, goede traillopers en Belgische dames die ter plaatsen in Zwitserland wonen. Bovendien zijn er op dit BK geen leeftijdscategorieën en stond ik als 47-jarige tussen een hoop 20-tigers. Ik had mijn hoop op een podium toch al wel een klein beetje opgegeven bij het zien van de startlijst, maar ik ging me niet zomaar laten doen. Ik had me voorgenomen te strijden voor wat ik waard was. Mijn sterke punten liggen in de ervaring, het ski-technische en de transities.

De eerste klim was direct 760hm, een gedeelte portage (ski's op de rugzak) en een gedeelte op de ski's. Meestal heb ik het in de eerste klim een beetje moeilijk, maar deze keer eigenlijk niet. Ik vind direct mijn ritme en voel me goed. Geen mentaal gestruggle zoals meestal. Ik zie voor mij een aantal dames lopen, maar ik hou gewoon mijn eigen ritme en reken erop dat ik ze tijdens de afdalingen wel inhaal.

Na de eerste klim is er een korte afdaling, mijn transities gaan heel vlot. Die heb ik op de indoor piste over en over herhaald en zitten er wel in :) . Ik heb al 2 dames terug te pakken en ik krijg de volgende al in zicht. De 2de klim is er eentje van 660hm, naar de top van 'Dent de Valerette'. Het eerste stuk is op de ski's, daarna een lang steil stuk portage. Ik voel me sterk op het steile stuk naar de top. Afgelopen maanden heb ik serieus bezig geweest met krachttraining en ik heb echt de indruk dat het me een stap vooruit geholpen heeft.

Boven op de kam staat er wel een zeer stevige wind. Mijn oren vriezen eraf en ik krijg koude handen. Maar het is maar een stuk van 200 à 300m en iets bij aandoen heeft geen zin, teveel tijdverlies. Boven op de top loopt de transitie wat moeilijker. Door de felle wind lever ik een gevecht met mijn vellen om ze netjes weg te steken. Ik prop ze maar gewoon snel in mijn buidelzakken.

Dan eindelijk een iets langere afdaling, alhoewel, echt lang nu ook weer niet. In deze wedstrijd ligt de finisch hoger dan de start, dus er is minder skiën in verhouding tot het klimmen. Eigenlijk een beetje in mijn nadeel aangezien het afdalen bij mij beter is als het klimmen in verhouding tot de rest. Ik weet weer een aantal deelnemers in te halen.

Ook tijdens de 3de klim blijf ik me goed voelen, we zitten nu ongeveer 3u in de wedstrijd en ik heb de indruk dat er anderen toch een beetje verzwakken. Ik begin zelfs mensen in te halen tijdens het klimmen. Na de derde klim komen we weer boven op dezelfde kam als daarvoor. Terug in de wind, terug even kou lijden, terug een gevecht met die vellen. Eens weer aan het skiën en een beetje onder de kam, is de wind weer weg. Tijdens deze afdaling beginnen mijn benen toch wel wat te branden. Maar ik moet dat negeren en gewoon blijven gaan.

Het skiën is niet gemakkelijk. Voor de eerste deelnemers zal het nog wat zachte poeier geweest zijn, maar voor de velen daarna zijn het dikke buckels geworden. Er volgt nu nog maar 1 korte klim en 1 korte afdaling naar de finish. Het is tijd om een eindsprint in te zetten.

Ik denk dat ik versnel, maar eigenlijk hou ik gewoon mijn tempo aan en probeer verval te beperken. In de laatste klim haal ik nog 2 dames in. Ik heb geen idee of het Zwitsers zijn of het Belgische concurrenten zijn. Dan glijden naar de finish! Oef, het is gedaan. Zo'n skimo wedstrijden zijn toch echt intense wedstrijden. Intenser vind ik als trailrunnen in de bergen.

Ik heb een goed gevoel aan de finish. Ik heb continu tegen mijn limiet gezeten, maar er nooit echt over en ik bleef me gans de wedstrijd best sterk voelen.

Ik heb wel geen idee hoeveelste ik geëindigd ben. Ik heb wel wat dames ingehaald en ben zeker niet bij de laatsten zoals vorig jaar op sommige skimo wedstrijden. Als ik terug beneden in de vallei ben en de uitslagen kan bekijken, zie ik dat ik derde Belgische ben geworden! Wauw, dit had ik niet verwacht. Ik was echt super blij. Ik had een goed gevoel voor mezelf en nu ook nog een goed resultaat erbij!

In de wedstrijd in het algemeen tussen alle nationaliteiten eindig ik 4de bij de Masters dames na een Franse en twee Zwitserse dames. Daar mis ik dus ook maar net het podium.

Bij de prijsuitreiking loopt er dan wel wat mis. Als ze de Belgische ranking opmaken, zien ze mij over het hoofd en roepen ze de 4de naar voor op het podium. Geen podium moment dus voor mij. Ik ben even teleurgesteld, maar een dag later is het al wel weer wat bekoelt en overheerst er toch weer vooral blijdschap. Foutjes gebeuren nu eenmaal. Ik heb een goede wedstrijd gedaan en heb voorruitgang gemaakt in de skimo ten op zichtte van vorig jaar. Conditioneel was ik sterker en ook technisch ging het me al veel beter.

De post-wedstrijd motivatie is weer hoog. Ik heb zin in nog meer, nog beter en sterker te worden!