Ohm trail, mijn eerste ultra
Gisteren liep ik in Aywaille de Ohm trail mee. Ik had gekozen om eens voor de 50 km te gaan. Vorig jaar had ik al een aantal trails gelopen van 40 à 42 km, de marathon afstand. Dit was de eerste keer dat ik dus voorbij die 42 zou gaan. Officieel ben je dan een 'ultra runner'. Nu heb ik in een adventure race al wel eens een trekking gedaan van die afstand, maar dat is toch nog iets anders in intensiteit. Maar ik voelde dat ik klaar was om eens voorbij die 42 te gaan.
Ik had wel direct een deftige trail uitgekozen. De Ohm bevat 2450 hoogtemeters en staat bekend als de zwaarste trail van België. Vlakke stukken zijn er niet en het is technisch terrein. Door de vele regen in de dagen vooraf was er veel modder en leken sommige paadjes meer op een beekje.
Maar zwaar terrein heb ik wel graag. Ik had alleen een beetje schrik van de temperatuur. Eens het boven de 22°C is, heb ik al wel snel te warm en ze voorspelden 25°. Een echte doeltijd had ik ook niet. Deze trail was vooral bedoeld als training en de afstand uit te lopen. Maar ik kan het natuurlijk nooit laten om toch eens uit te rekenen hoeveel tijd ik er voor nodig zou hebben. Volgens mijn berekeningen zou ik rond de 7u15 nodig hebben.
Ik probeerde zeer rustig te starten. Twee weken hiervoor had ik de trail de Namur (30K) gelopen en daar had ik zeer moeilijke eerste kilometers. Hier wou ik deze keer echt niet op mijn adem trappen al van in het begin. Dus een trage start en dan rustig loskomen. En dat ging redelijk goed. De eerste 30 km gingen vlot ik ik lag zelfs op schema om binnen de 7u binnen te zijn. Maar het werd later op de dag en de temperatuur liep op. Ook kruisten we de eerste 30 km dikwijls een beekje, waar ik dan een bekertje water over mijn hoofd kapte, dat goede afkoeling gaf. Maar daarna kwamen we geen beekje meer tegen, kwamen we af en toe in de volle zon en begon ik serieus last te krijgen van de warmte. Bij kilometer 40 was de laatste bevoorrading en nam ik de tijd om goed bij te drinken en te eten. Maar ik geraakte heel moeilijk terug vertrokken. Tussen kilometer 40 en 45 had ik het heel moeilijk, ik zat op het randje van oververhitting. Ik besefte dat gelukkig wel en nam bewust een beetje gas terug. Na kilometer 45 ging het weer terug iets beter. Ik denk dat dat vooral mentaal is, omdat de finish in zicht komt. Uiteindelijk kwam ik na 7u17min over de finishlijn.
Ik ben best tevreden over hoe het ging. Ik heb wel wat tijd verloren door de hitte, maar tijd was eigenlijk niet belangrijk hier. Ik ben vooral blij over hoe mijn benen voelden. Vroeger als ik een trail liep, kon ik op het einde niet meer van de pijn. Het continu naar boven en beneden lopen is heel belastend, maar nu had ik tot op het einde bijna niks last van mijn benen. Na de wedstrijd wel natuurlijk.
Het was dus een zeer geslaagde training voor mijn doel binnen 3 weken. Dan neem ik in Les Deux Alpes deel aan de 3600 summit trail. Een trail naar de top van de gletsjer en terug. De trail daar zal 39 km zijn en 2900 hoogtemeters. Het is wel anders als de Ohm natuurlijk, hier is het continu op en af. In Les Deux Alpes is het één lange klim en een lange afdaling. Nu ga ik een paar dagen rusten om het lichaam goed te laten herstellen en dan nog rustig wat trainen en dan ben ik volledig klaar voor die summit trail.
Bedankt Bergans Of Norway voor het nieuwe setje kleding. De Floyen colletie is speciaal ontworpen voor trailrunning. Het was zalig om in te lopen!
