De Haute Route ofwel van Chamonix naar Zermatt op ski's

Chamonix en Zermatt, zijn beide mythische dorpjes in de Alpen, de éne heeft de Mont Blanc, de andere de Matterhorn. Massa's skiërs en klimmers worden er door aangetrokken. De Haute Route is de verbinding tussen de twee, dwars door de bergen, je kan dat in de zomer doen als wandelaar, maar het is ook in de winter mogelijk met toerski's.

Op dinsdag 20 maart begonnen wij er aan met onze groep: Bart Waegeman, Wim Daniëls, Vincent Clerinx, mijn vriend Taco en ik. We werden begeleid door onze gids Benjamin. Zes dagen zouden we van hut naar hut trekken, alles wat we nodig hadden voor de week ging mee op onze rug. Voor vertrek heb ik 10 keer in- en uitgepakt, om alles zo licht mogelijk te houden, maar toch niks te vergeten!

Dag 1: Argentière – Cabane Albert I

afstand: 10,6 km

tijd: 4u40

Hm: 730m

Dm: 1056m

We vertrekken beneden in Argentière, en het vertrek is misschien nog wel het gemakkelijkste! We mogen beginnen met de lift naar de top van de Grand Montets. Daar is eigenlijk het echte vertrek. We beginnen met een klein stukje afdalen, over de gletsjer de Rognons en de gletsjer van Argentière, de sneeuw is super. Het heeft de voorbije dagen gesneeuwd en vandaag is de eerste dag dat de zon weer doorbreekt. Na een beetje afdalen is het tijd om de vellen onder de ski's te plakken en te (beginnen) stijgen. We moeten Col de Passon over. We kunnen toeren tot aan de voet van de col, daarna wordt het te steil en moet het verder op de stijgijzers, de ski's op de rugzak. Eens over de col kunnen we ons weer laten glijden op de ski's, we traverseren 'glacier du tour' tot aan onze hut voor de eerste nacht: Cabane Albert I, een mooie hut en we hebben ze helemaal voor ons alleen, er is geen enkele andere groep in deze hut. Deze eerste dag was eigenlijk een dag om op te warmen, nog geen grote afstanden of veel hoogtemeters, toch had ik het fysiek redelijk zwaar en was ik een beetje zenuwachtig over wat nog moest komen!

Dag 2: Albert I – Bon Abris (Champex)

afstand: 18,2km

tijd: 6u40

Hm: 921m

Dm: 2260m

We vertrekken aan Albert I met veel wind en na 100m heeft Taco al materiaalpech. Zijn vellen plakken blijkbaar niet zo goed als het heel koud is en lossen direct. Gelukkig hebben we reserve vellen bij en kan hij die opplakken. De rest staat kou te lijden in de wind. Toch kunnen we snel verder en gaat de wind een beetje liggen. We trekken richting Col superieur du Tour, het grootste deel hiervan geraken we omhoog met de ski's, enkel de laatste meters moeten we even (gewoon) klimmen. Na de col willen we eigenlijk naar de top van Aiguille du Tour, maar de gids vindt het te gevaarlijk liggen en dus houden we halt iets onder de top. Dan maar de vellen eraf en skiën over het plateau van Trient richting Col des Ecandies. Dit is weer een leuke, stijgijzers aan, ski's op de rugzak. Er hangt een vaste touw in deze couloir, waar we ons kunnen aan beveiligen.

Na de klim is het enkel nog een lange afdaling naar Cabane Bon Abris. In deze afdaling maak ik een serieuze val, mijn ski's gaan niet uit en ik krijg een pijnscheut in mijn knie. Mijn eerste gedachte is: “Shit! De trip is gedaan voor mij!”. Ik sta enkele minuten te bekomen en de pijn trekt toch een beetje weg, dan maar rustig verder skiën. Dat gaat, maar ik voel mijn knie 'bonken'. De Cabane is gelukkig niet ver meer, eens daar aangekomen, is het enige wat ik kan doen rusten en hopen dat het morgenvroeg beter gaat. Maar er is twijfel in mijn hoofd. Deze Cabane is helemaal beneden in de vallei en dus redelijk in de bewoonde wereld. We hebben zelfs bereik en wifi hier, iets wat we de rest van de week niet meer zullen hebben. Fysiek ging deze dag wel beter als gisteren. We hebben meer afstand afgelegd, maar het voelde minder zwaar aan.

Dag 3: Bon Abris – Prafleuri

afstand: 20,9km

tijd: 5u30

Hm: 1532m

Dm: 1500m

Bij het opstaan is mijn knie helemaal stijf, ik hoop dat met het stappen alles goed opgewarmd geraakt en dat het lukt. We beginnen met een half uurtje klimmen richting een parking, daar hebben we een taxi, voor de transfer naar Verbier, waar we weer verder kunnen met de ski's. De eerste 100m zijn een ramp, ik heb echt pijn, pijn die ik geen ganse dag zou kunnen verbijten. Ik zit compleet in de knoop in mijn hoofd. Moet ik stoppen in Verbier? Zou ik toch proberen verder te gaan? Maar wat als het dan niet lukt? Breng ik de groep in de problemen? In Verbier kan ik stoppen, eens we daar de col over zijn, zijn we terug 'in the middle of nowhere' en is het veel moeilijker weg te geraken. Ik zeg niet veel tegen niemand, maar in mijn hoofd is het echt chaos! Ik probeer mijn binding in een iets andere positie te zetten en jawel zo heb ik al minder pijn. Als ik aan de taxi aankom zie ik het weer iets beter in. Als we in Verbier zijn, hebben we even de tijd om wat eten en drinken in te slaan. Ik loop snel een apotheker binnen en ga tape kopen. Ik tape mijn knie in en dat geeft een veel stabieler gevoel. Ik zie het weer helemaal zitten! In Verbier nemen we enkele liften naar boven en dan kunnen we skiën tot aan de voet van Col de Chaux. Hier leggen we onze vellen op en kunnen we aan het hoofddeel van de dag beginnen! Tijdens het naar omhoog gaan bij Col de Chaux, geraakt mijn knie goed opgewarmd en zijn mijn twijfels definitief weg, het valt wel mee, ik ga Zermatt wel halen! Na Col de Chaux volgt nog Col de Momin en klimmen we met de stijgijzers naar de top van Rosa Blanche. Daarna is het afdalen naar Cabane Prafleuri.

Dag 4: Prafleuri – Cabane des Dix

afstand: 17km

tijd: 7u35

Hm:1545m

Dm:1267m

Vandaag staat er een zware dag op het programma. Gelukkig is mijn knie veel beter. Ik voel ze wel regelmatig bij een verkeerde beweging, maar bij het gewoon toeren en skiën voel ik zo goed als niks. We beginnen met Col de Roux, daarna volgt een lange travers naast het Lac Des Dix. Dan komen we aan de Pas des Chat, dit is één van de meer technische passages van de ganse route. Wij hebben gelukkig heel goede sneeuwcondities, waardoor het er goed bij ligt. Er zijn maar een paar bochtjes waar we echt niet mogen vallen of je ligt in het meer. Maar alles gaat goed en we zijn er snel voorbij. We klimmen verder en verder en verder, er lijkt precies geen einde aan te komen. We zijn op weg naar de top van La Luette. De zon brandt en bij iedereen raakt de drankvoorraad op.

Vincent en Wim beslissen niet verder door te gaan naar de top en dalen af naar de Cabane die aan de voet van La Luette ligt. Bart, Taco, ik en de gids gaan verder. Maar ook bij ons slaat de vermoeidheid toe. Even later staakt ook Taco de klim. Bart en ik halen samen met de gids de top, maar we hebben afgezien. Boven op de kam stond er een enorme wind, en de laatste meters waren echt zwaar. Gelukkig krijgen we als beloning een mooie poeier afdaling tot aan de cabane.

's Avonds is het enkel eten, drinken en slapen. Zo goed mogelijk proberen te herstellen voor de volgende dag.

Dag 5: Cabane des Dix - Cabane Des Vignettes

afstand: 10,2km

tijd: 5u15

Hm:1020m

Dm:712m

Vandaag een kortere etappe, maar zeker niet minder zwaar! Integendeel, ik heb het zwaar vandaag, ik moet mijn inspanningen van gisteren bekopen. Ik heb slecht geslapen. In zo'n cabane slaap je meestal met een stuk of 10 man op de kamer, er is continu gerommel, gesnurk,....Je slaapt ook op een hoogte van rond de 3000m, wat maakt dat je ook niet recupereert zoals thuis.

We starten met één lange klim vandaag, direct 1000 hoogtemeters tot op de top van Pigne D'Arolla. Daarna afdalen tot cabane des Vignettes. De ganse klim loopt over gletsjer en het moeilijkste gedeelte noemen ze de passage de la Serpentine. Dit is weer een 'no fall' zone. De ski's gaan op de rug, stijgijzers aan en we gaan in cordé. Het stukje is redelijk ijzig en we moeten een keertje over een gletsjer spleetje. Zo'n dingen vragen even concentratie, maar het zijn natuurlijk ook deze dingen die het zo leuk maken. Op de top van Pigne D'Arolla is het redelijk druk. Het is ondertussen weekend en er zijn veel toerskiërs die vanuit Arolla een dagtocht maken naar deze top. We komen redelijk vroeg aan in onze hut. Maar dat is goed, zo kan ik in de namiddag nog wat extra eten en rusten. Morgen is de laatste dag, maar een zware!

Dag 6: Cabane des Vignettes - Zermatt

afstand: 27km

tijd: 8u

Hm: 1276m

Dm: 2878m

De laatste dag, we beginnen er heel vroeg aan. De wekker staat om 5u30! En wil het nu ook juist lukken dat ze deze nacht de klok verzetten en we dus nog een uur minder slaap hebben! We vertrekken op onze ski's, met de hoofdlampjes nog op. Maar het licht is al snel daar. Het eerste gedeelte lopen we nog in de schaduw en het is ontzettend koud. Het is echt zalig als de eerste zonnestralen op ons vallen. We zijn dan al boven op de eerste col, Col de Charmotane. Daarna is het weer ombouwen, vellen eraf, wat skiën, vellen er weer op! Col de L'Evèque is de tweede col die we over gaan. Weer even skiën, en dan zijn we klaar voor onze laatste col, col de Valpelline. Als we hier over zijn, is het gedaan met klimmen, er volgt dan enkel nog een lange afdaling tot in Zermatt. Boven op de laatste col, heerst er al een overwinningsgevoel, we hebben het gehaald! Ook al volgt er nog een lange afdaling. We nemen vele foto's met de Matterhorn op de achtergrond.

De afdaling is prachtig, we skiën over de Stockjigletsjer en ik weet gewoon niet waar ik moet kijken. Links en recht liggen overal grote gletsjer spleten. IJs ligt prachtig te blinken in de zon. Wat een afdaling om te eindigen! Na een lange travers over de voet van de Matterhorn, komen we op de pistes van het skigebied Zermatt. We vliegen over de pistes tot we plots in het dorp staan. Het is gedaan! Hier stopt de Haute Route.

Langs de éne kant was ik blij dat het gedaan was. Mijn lichaam was moe van zes dagen toeren, langs de andere kant, wil je niet dat het stopt. Het was zo geslaagd! We hebben misschien wel echt geluk gehad met de omstandigheden. We hadden perfecte sneeuwcondities en we kregen gewoon zes volle dagen zon! Ik had niet beter kunnen dromen. Ook de groep was super. Ieder had zijn eigen specialiteiten en zo vulden we elkaar perfect aan. Onze gids Benjamin was zeer bekwaam en steeds zeer rustig in alle omstandigheden. Ik heb de smaak van dit soort dingen wel te pakken en ben er zeker van dat er nog avonturen zullen volgen!

Ik bedank mijn sponsors om mij van het juiste materiaal te voorzien. Mijn technische kleding van Bergans of Norway is top, en echt nodig om dit soort dingen comfortabel te kunnen doen.

Bedankt aan Bart, Wim, Vincent en Taco, jullie waren tof gezelschap en hebben me geholpen als het nodig was.

Bedankt aan onze gids Benjamin om ons veilig van Chamonix naar Zermatt te brengen! Bedankt Powdercheck voor de organisatie van deze trip!