Een sprint triatlon op reserve!

Gisteren nam ik deel aan de 1/8ste triatlon in Eupen. Er zat wel wat twijfel in mijn hoofd. Ik was in de loop van de week wat ziekjes geweest, een snotneus en wat keelpijn. Maar aan de andere kant, had ik wel redelijk normaal verder getraind en op training leek alles toch nog wel goed te voelen.

Toch had ik besloten niet te diep te gaan hier in Eupen en er gewoon een stevige training van te maken.

Vlak voor de start kwam een regenbui ook nog wat demotiverend werken, nu lag het ganse parcours er nat bij. In het fietsparcours zaten enkel afdalingen en scherpe bochten. Het zou dus opletten zijn om niet te vallen.

Maar eerst moest er gezwommen worden. Het onderdeel waar ik het hardste tegenop zie. Ik zwem graag met wat plaats rond mij en kan het niet goed verdragen als ze tegen uw voeten zitten te zwemmen. Maar we stonden aan de start met in totaal 110 vrouwen, dus veel plaats was er bij de start niet. Gelukkig bereid ik me er mentaal tegenwoordig beter op voor dat ik zowiezo ander volk ga voelen in het water, en ik kon er redelijk rustig onder blijven deze keer. Voor mijn gevoel ging het zwemmen toch wel redelijk. Ik vind het bij deze discipline heel moeilijk in te schatten of ik nu goed gezwommen heb of niet. Het is ook moeilijk tijden te vergelijken van de éne triatlon met de andere, want het parcours schilt toch altijd wel een beetje.

Na het zwemmen was er even een klimmetje en toch wel een stukje lopen naar de wisselzone. Ik had mijn handdoekje en sokjes netjes klaar gelegd, maar door de regenbui vlak voor de start waren die kletsnat. Als ik echt voor een toptijd ga, dan doe ik meestal geen sokken aan voor een 1/8ste triatlon, maar hier had ik besloten om toch sokken aan te doen en geen blaren te riskeren, want er komen grotere doelen de komende weken. Maar sokken aandoen kost wel tijd in de wissel.

Dan de fiets op, ik dacht dat ik goed in geklikt zat, maar na enkele honderden meters begon ik aan een eerste helling en hier trok ik gewoon mijn voet uit mijn klikpedaal! Wat prutsen en innerlijk gevloek en ik kon weer verder. Het fietsparcours in Eupen bevat wel enkele leuke klimmetjes. Dat heb ik wel graag, als lichtgewicht merk ik ook dat ik tijdens de klimstukken veel beter bijblijf of zelfs kan inhalen, terwijl op vlakke stukken op snelheid ik deftig voorbij gefietst wordt. Ik fiets aan een goed tempo, maar rij me niet kapot. Achteraf zie ik dat ik toch 3 minuten trager gefietst heb dan vorig jaar op ditzelfde parcours. Het natte parcours zal daar zeker voor iets tussen zitten, maar ook toch wel het iets op reserve rijden, want ik sta fysiek iets sterker als vorig jaar.

Dan naar het loopgedeelte, mijn favoriete discipline. Een voordeel hier voor mij, want hier moeten we 7km in plaats van de gebruikelijke 5km in een sprint triatlon. Ik heb dus 2km langer de tijd om concurrentes in te halen. En dat doe ik ook. De ganse loopronde haal ik de ene na da andere dame in. Ik herken dames die me bij het fietsen voorbij vlamden en nu is het lekker mijn beurt om voorbij te steken! Mijn lopen gaat goed, ik zit op 4min51/km en voor in een triatlon is dat best ok.

Aan de finish ben ik ook niet compleet dood, zoals meestal. Ik ben bewust deze keer niet zo diep gegaan, om het lichaam een beetje te sparen.

Als ik de uitslag zie, had ik toch een beetje spijt hiervan, ik eindigde 4de in mijn 'age group'. Wat op zich een mooi resultaat is, want hier in Eupen is het toch een serieus groot deelnemersveld. Achteraf had ik zoiets van, had ik geen sokken aangedaan en bij het fietsen iets harder gepushed, dan had er een podium ingezeten. Maar ja 'als en indien' bestaan in de sport niet.

Vandaag was ik toch weer blij dat ik me gisteren wat gespaard heb, mijn ochtendhartslag was al weer zo goed als normaal en ik heb al weer een duurloopje van 14km gedaan.

Daarna ben ik gaan kijken naar de Ironman triatlon in Maastricht, even supporteren voor mijn clubleden bij TriSportMSK. Aan een volledige triatlon ben ik voorlopig nog niet aan toe, maar zo gaan kijken naar dit event is wel gevaarlijk voor mij, nu krijg ik wel super veel goesting om dat ook te gaan doen. Misschien binnen 2-3 jaar.