Een marathon lopen bleek niet zo simpel te zijn!

Gisteren liep ik mijn eerste officiële marathon. Ik had vorig jaar al wel twee trailruns gelopen van ongeveer 40km, dus de afstand was me niet helemaal onbekend. Maar toch, een trail lopen is heel anders dan zo op de baan lopen. Bij een trail begin je gewoon rustig en zie je wel wat er komt, je neemt al eens sneller de tijd om aan een bevoorradingspost even te stoppen en goed bij te tanken. Bij een trail start ik ook nooit met een doeltijd in mijn hoofd.

Op een marathon is het anders, je wil een bepaald tempo lopen en daar niet van afwijken (ik toch). Ik had mij als doel gesteld om binnen de 4u binnen te zijn. Je krijgt overal de waarschuwing om voor je eerste marathon geen doeltijd te stellen en het gewoon te lopen als ervaring. Ik dacht die stap maar over te slaan en wou direct onder de 4u gaan. Ik wou de 42km afwerken aan een tempo van 5min37 per kilometer, dan kom je netjes binnen op 3u57. Mijn plan ging goed tot aan kilometer 28, ik zat mooi op schema. Maar toen kwam een eerste klop, mijn tempo ging wat omlaag, ik kreeg het veel te warm en ik kreeg het moeilijk met eten en drinken. Ik beet nog wat op mijn tanden, maar aan kilometer 32 was het helemaal gedaan.

Ik nam aan een bevoorrading even wat tijd om te drinken, maar eten kreeg ik er niet meer in. Ik kreeg last van buikkrampen. Ik liep van bevoorrading naar bevoorrading, maar kreeg er niks tempo meer in. Bij km 38, moest ik ook een toiletbezoek doen. Daarna kon ik rustig verder joggen tot aan de finish, maar ik zat aan 7min per kilometer en verloor heel veel tijd ten opzichte van mijn plan!

Uiteindelijk kwam ik over de streep na 4u21minen39seconden. Op voorhand had ik gedacht dat ik zeer teleurgesteld ging zijn als ik die 4u grens niet zou halen. Maar eigenlijk valt het nog best wel mee. Ik had immers rond 30km al wel door dat ik het niet zou halen, en heb dus 12km de tijd gehad om er over te denken en er vrede mee te nemen! De laatste kilometers heb ik ook zo afgezien, dat ik echt gezegd heb: 'dit doe ik nooit meer' 'Ik schrijf me nooit nog in voor zoiets!' Nu een dag later, ben ik al aan het plannen wanneer de volgende poging er komt! Ik ga ooit onder die 4u!

Maar ik moet misschien iets realistischer worden en mezelf er meer tijd voor geven. Voor deze marathon had ik me ook maar pas 12 weken op voorhand ingeschreven en de voorbereidingstijd was dus wat te kort voor mij.

Ook gingen de laatste weken nogal moeizaam, ik had veel last van vermoeidheid en ik voelde dat er iets niet juist was. Ondertussen heb ik bij de dokter de nodig tests gehad en bleek dat mijn bloedwaarden niet allemaal zo goed waren. Daar wordt nu ondertussen aan gewerkt, maar dat gaat zeker ook een rol gespeeld hebben in het resultaat.

En natuurlijk was de warmte ook wel een nadeel. Ik kreeg niet voldoende water binnen, mijn lichaamstemperatuur ging veel te hoog en dat heeft ook wel gemaakt dat ik veel vroeger dan verwacht mijn klop kreeg.

Dus een iets langere voorbereiding, een fitter lichaam en een koelere temperatuur en dan zie ik die 4u wel zitten!